Overschuimers 06-2008

Overschuimers

Het schrijfseizoen zit er al weer bijna op, de laatste redactievergadering van de voorzomerse helft van het jaar is gehouden in de tuin. Fluitende vogeltjes op de achtergrond, al moet Pol constateren, dat de vogels, sinds ze de ringtones van de alomtegenwoordige mobieltjes imiteren, steeds overheersender worden.

Net als de mobieltjes zelf natuurlijk, zit je op de fiets met je fietstassen vol met boodschappen, schiet er een bellende blinde net voor je onverwacht naar links, geheel verdiept in een onzinnig gesprek met een onbekende. De inhoud is meestal zoiets als:  “ Waar ben jij nu?, nou ik werd net bijna aangereden door een klojo op een fiets vol boodschappen die niet gewoon telepathisch aanvoelt dat ik naar links ga, de sukkel, en jij? Nou ik zit net met mijn fietstassen vol boodschappen achter een of andere idioot die zit te bellen en dus niet oplet en ineens naar links schiet waardoor mijn rechtsdraaiende yoghurt ineens van richting verandert waardoor ik nu al kan voorspellen, dat ik morgen darmklachten heb”.

Gesprekken van deze en nog mindere aard hoort Pol regelmatig in de trein. Zodra het station in zicht komt grijpt de halve bezetting van de trein naar het draadloze ding om door te geven dat ze er over enkele minuten zijn. Totaal zinloos want dat was al bekend uit de dienstregeling  die overal op het station hangt te pronken. Als het wat later wordt, wat dan nog?

In de tuin treedt de duisternis maar langzaam in, tot laat in de avond kan er vergaderd worden, het zicht wordt wel iets minder maar dat doet er niet toe want na een zo lang samenzijn van de redactie kan de lijst met te behandelen punten blindelings worden afgewerkt.

En dan moet de zomer nog komen. Wat zal de zomer dit jaar brengen? Wordt het een hete zomer, weer een mislukte zomer zoals vorig jaar en het jaar daarvoor? Wordt het de “summer of love” voor Pol en voor al die anderen of gewoon een miezerige imitatieherfst? Gaan we gewoon brouwen of wordt het zo heet, dat de bacteriën al bij het schrijven van het recept helemaal op scherp staan en toeslaan zodra het wort wat wordt?

Niemand kan in de toekomst kijken natuurlijk dus weet ook niemand of De Roerstok over 25 jaar nog bestaat, mocht het zo zijn dan kan Pol, mits nog in leven, waarschijnlijk slechts met een rollator de vergadering bezoeken. Hij ziet dan achter de bestuurstafel een stel kwijlende bejaarden die het verschil tussen dubbel en triple alleen nog kunnen beoordelen aan de hand van de sterkte van hun bril. Met twee brillen op zal het wel een dubbel zijn en met moeder de vrouw is de enkel al een hele tour geworden en die is zonder bril ook wel te vinden. De triple is dan drie keer de enkel en die komt niet meer in zicht, daarmee vervalt dus een klasse. Moedwillig verdwalen is ook een optie op die leeftijd. Ergens tussen enkel en dubbel zal het ook best goed toeven zijn. Dan komt er nieuwe bierklasse uit, tussen enkel en dubbel komt de anderhalf.

Een beetje tussenin, precies de positie van dit clubblad, tussen lente en herfst en misschien ook wel de positie van Pol, ergens tussen hoop en vrees.

Pol de Schuimer