Excursie naar de Koninck en Slagmuylder

VERSLAG EXCURSIE NAAR DE KONINCK EN SLAGHMUYLDER

Beste biergenietende “Roerstokvrienden”,

Eigenlijk wou ik hier een lege bladzijde van maken, maar omdat het zoveel indruk op mij heeft gemaakt wil ik de niet aanwezigen van deze prachtige, en in het geheugen gegrifte, dag laten mee proeven.

Om 9.00 uur vertrek vanaf de Hazennest met de bus vanwaar we, vanwege de welbekende wegreparaties in België, ons langs een door de chauffeur bekende sluiproute op pad begaven naar onze eerste brouwerij De Koninck in Antwerpen.

ankomst om half elf, wat naar mijn zin een goede prestatie was voor onze chauffeur, want ondanks dat het in Nederland Koninginnedag was en het daar gevierd moest worden vierde  toch een grote groep Nederlanders het in België.

We werden wat rommelig onthaald, maar wat schrik je als Belg als er een hele Belgische bus leeg stroomt met Hollanders (weg wezen).

Maar nadat ze zagen dat we nog niet z’n kwaad volk waren, kwamen ze ons van harte welkom heten in hun trotse brouwerij De Koninck, gelegen aan de buitenrand van het oude Antwerpen.

De brouwerij geschiedenis begint in anno 1827 en de naam De Hand is verkregen van een grenspaal die Berchem en Antwerpen scheidde, en waar een hand op was gebeeldhouwd. In 1912 is de naam De Koninck pas ontstaan. Bla bla bla.

Dit is allemaal heel leuk, maar het ging ons eigenlijk meer over de ketels en de degustatie’s, die we in het vooruitschiet zagen, want onze keeltjes waren behoorlijk uitgedroogd.

Franske, alias “De Witte”, leidde ons naar de degustatieruimte alwaar we meteen een versgetapt Koninckske voorgeschoven kregen. De groep werd in twee gesplitst, omdat er anders geen overzicht was. Ik bleef met groep twee nog even zitten en we zouden een filmke te zien krijgen, maar Franske stond wel te grappen, maar filmke draaien daar begreep hij niet veel van. Dus hij zette zich achter de tap en schonk ons nog eens een hemels bolleke in, waar wij met veel genot van zaten te genieten.

Franske had ook geen luxaflex ervaring, maar als nar was hem een goede rol toebedeeld en hij rommelde net zo lang totdat die ook naar zijn goesting was. Drinken mocht hij niet meer van de dokter, maar volgens zijn eigen was het binnenkappen van een bolleke iets helemaal anders. Hij liet ons nog een buikspieroefening zien wat handig was in kleine ruimtes.

Eindelijk kwam er een mechanieker die de recorder aan de gang door op het knopje te duwen en we kregen een filmpje te zien.

Ploeg 1 arriveerde terug zodat de tweede met Eugène kon meegaan voor een toerke in de brouwerij.

Mooi spul allemaal en vertellen kon hij ook, want ik ging bijna twijfelen over zijn afkomst (NLerke]. Een opmerking die Eugène maakte, dat de prijs van een bolleke beter wat lager kon zijn met een volle taverne, klonk mij ook winstgevender in de oren, dan een kroeg die op de helling staat met een dure consummatie. Politiek kwam ook aan bod, maar daar kon hij beter van afblijven, want wij wilden het geheim van het Koninckje weten en daar gaf hij ons het bekende verhaaltje bla bla bla.

De terugkomst in de degustatieruimte beviel ons een stuk beter, want Franske en Eugène hadden de handen vol om onze glazen vol te houden, maar ze hadden voor hetere vuren gestaan en bleven lachend onze glazen vullen. Zelfs Joop had er drie voor zijne snavel staan en gaf te kennen dat het hem goed smaakte.

We moesten afscheid nemen, maar allereerst maakte ik nog een afspraak om het gist eens te mogen ophalen. Handenschuddend verlieten wij brouwerij De Koninck.

Bij de bus aangekomen stond Gerrie ons op te wachten, want hij had voor ons een broodmaaltijd en drankje, die door Theo en zijn lieftallige dochter waren bereid.

Al knabbelend vertrokken wij om vijf voor een richting Ninove, waar de tweede brouwerij Slaghmuylder werd bezocht.

In de bus komt Theo toch wat zorgelijk kijkend voorbij, want het was behoorlijk druk op de ring in Brussel en hij had ons beloofd als er nog ruimte was een bezoek te brengen aan De Witte Arend te Antwerpen, waar wij nog eens wat konden drinken, cq eten.

Na ongeveer een uur bollen kwamen wij aan in Ninove. Onder de toegangspoort van de Oude brouwerij Slaghmuylder reden wij naar een kleine koer, waar wij uitstapten en onze stramme beentjes weer eens konden strekken.

Ook hier waren ze niet ingericht op zo’n aanval vanuit het noorden en het duurde ook hier even totdat ze van de eerste schrik waren bekomen. Daarna ging het van een leien dakje en we werden daar ook warm verwelkomd met een Witkapke, wat we na ons dorstig ritje gretig aannamen.

De brouwerij dateert uit anno 1860 en de brouwerij wordt beetje bij beetje vernieuwd om aan de moderne tijd te kunnen voldoen. De bottellijn was nu aan de beurt om vernieuwd te worden, maar dan moesten wij grote afnemers worden.

Ook hier was de groep te groot en werden wij in tweeën gesplitst. Allerlei oude, aan de brouwerij nagebleven, attributen lieten ons een beetje opsnuiven hoe het er in het verleden had aan toegegaan. De eigen generator die door stoom was aangedreven zorgde voor energie, die het mogelijk maakte om onder alle omstandigheden door te kunnen brouwen.

Ook mouterij Dingemans had hier een afnemer, want zijn zakken mout lagen op de zolder opgeslagen en werden door de moutmolen (met magneet voor ijzerdeeltjes op te vangen) geschroot en getransporteerd naar de beslagkuip, bla bla bla.

Toen ieder de rondleiding had overleefd begaven we ons nog eens naar de bar en leegde daar nog een aantal bokalen. Er werd ons nog door de zoon van de brouwer verteld dat die een heuse geuzebrouwerij had in den Brussels, waar hij vol trots over sprak.

Ten laatste werden we er nog op gewezen, dat er bier te koop was en ik hoop dat dat ten goede komt voor de bottellijn. Het luik van de bus ging open en kon worden afgeladen met bier.

Om 16.10 uur vertrokken wij richting Brussel om vandaar misschien tot de Witte Arend te geraken, maar de drukte gaf daar weinig kans naar. Plasje doen op de hoogte van Kontich en daar kregen we te horen, dat De Arend gevlogen was voor ons.

Ik had de gedachte dat deze dag niet completer zou gaan worden met nog meer bier, en niemand gaf te kennen dat hij of zij niet genoeg had gehad.

Om ongeveer 19,30 uur arriveerde wij weer met hetzelfde aantal van waar mee vertrokken waren bij ons clublokaal het trefpunt.

Een mooie en onvergetelijke dag, die voor ons aan onze voeten lag.

HOME ZWEET HOME BY JACK TUIP die met vriendin nog terug moest naar België.