VAKANTIE BELEVENISSEN

Bella Italia

Zoals gewoonlijk gaan Els en ik in de maand juni meestal een aantal dagen naar Duitsland en Oostenrijk. Dit jaar gingen we zelfs nog iets zuidelijker en wel naar Italië. Vanuit het kleine plaatsje Tenna (vlakbij het meer van Levico) hebben we een aantal mooie passen van de Dolomieten gereden en uiteraard een bezoek aan het Gardameer gebracht. Uiteraard gingen we daar ook nog even een kijkje nemen in het geboortedorp van Carlo Rossi in Gargnano. Helaas was Carlo daar niet aanwezig omdat hij in Tilburg herstellende was van een drie dubbele kaakbreuk. Op biergebied heeft Italië helaas niet zo veel te bieden. Eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik me daar ook niet al te veel in heb verdiept en mijn zinnen had gezet op het bezoek aan een van de beste Weissbierbrouwerijen ter wereld: Brouwerij Schneider! Via internet heb ik vooraf een afspraak gemaakt om teleurstelling achteraf te voorkomen. Een aantal jaren geleden stond ik bij brouwerij Erdinger voor een gesloten deur, vandaar!

Richting Duitsland

Na een weekje Italië met heerlijk weer met temperaturen rond de 30 graden gingen we via het Oetzdal in Oostenrijk richting Duitsland. Op de weg tussen München en Neurenberg was het een en al hop, hop en nog eens hop. Uiteraard zijn we daar even gestopt om te kijken hoe de hop er bij stond in vergelijking tot thuis. Toen we daar vertrokken hadden mijn beide hopplanten de hoogte van slechts 1,5 meter bereikt. In het Duitse hopgebied reikte de hopplanten tot mijn verbazing al tot aan de bovenste leidraden (6 à 7 meter). Een enorm verschil met thuis! Tegen de avond bereikten we het schitterende plaatsje Kelheim.

Via internet hadden we daar een hotel vlakbij de brouwerij besproken. Na een heerlijk Duits diner en het nodige weissbier gingen we moe maar voldaan naar bed, waar ik maar moeilijk in slaap kwam denkende aan het brouwerijbezoek van de volgende dag.

Kelheim

Ondanks het feit dat ik me pas om 14.00 uur bij het brouwerijkantoor moest melden voor de excursie gingen we na het ontbijt al richting brouwerij om de zaak vast te verkennen. De Biergarten was nog helemaal leeg en ik kon rustig even rondlopen en wat foto’s van het complex maken. Hierna maakten we een wandeling door het schitterende Kelheim. Ondanks de aanwezigheid van wat industrie en een grote brouwerij heeft dit plaatsje toch zijn pittoreske sfeer weten te behouden.

Kelheim beschikt over een prachtig behouden gebleven oude stadskern met torens en poorten uit de Middeleeuwen. Bijna overal kijkt men vanuit Kelheim uit op de “Befreiungshalle”, het herkenningsteken van de stad staat op de hoge Michelsberg. Van daaruit heeft men een prachtig uitzicht op de omgeving. Ter herinnering aan de bevrijdingsoorlog tegen Napoleon liet koning Ludwig I van Beieren het monumentale ronde gebouw (1842-1863) bouwen door de bekende Münchener bouwmeester Leo von Klenze. Tijdens onze wandelingen kwam ik er ook nog achter dat er vlak in de buurt ook nog eens een echte kloosterbrouwerij lag, maar daarover later meer.

Op bezoek bij Georg Schneider

Rond het middaguur gingen we eerst even lunchen in de Biergarten van brouwerij Schneider. Hier genoten we van Regensburger worst met zuurkool en mierikswortel. Dat laatste verraste Els enorm toen zij en flinke hap nam in de veronderstelling dat het een soort witte kool was. Haar van schrik vertrokken gezicht zal ik nooit meer vergeten! Na de lunch spoedde ik mij naar het brouwerijkantoor waar zich al een aantal andere bierliefhebbers had verzameld. Precies om 14.00 uur nam onze gids ons mee naar het brouwerijcomplex waar we eerst een film kregen te zien. Na afloop wist ik dat momenteel Georg Schneider de Zesde aan de macht is en naast bierbrouwen ook nog aardig kan schilderen. Alle afbeeldingen op de nieuwe etiketten zijn volgens mij van zijn hand. Via een klein museum waar het originele receptenboek van Georg de Eerste in een kluis wordt bewaard gingen we eerst naar het brouwhuis. Wie hier ouderwets koperen ketels verwacht komt bedrogen uit. Bij binnenkomst zagen we schitterende de rvs ketels, marmeren vloertegels en glazen wandspiegels. De brouwerij was volop in bedrijf maar daar was eigenlijk weinig van te merken. Vanuit een controlekamer hield men het brouwproces nauwkeurig in het oog. Elke dag wordt hier 2000 hl bier gebrouwen.

Vanuit het brouwhuis nam onze gids ons mee naar de gistingsruimte. Helaas mochten we hier niet even binnen kijken omdat deze ruimte sinds enige tijd geen deel meer uitmaakt van de rondleiding. Omdat het bier hier in open bakken wordt vergist is men als de dood dat de gisting wordt beïnvloedt door bacteriën van buitenaf en is het ook niet ondenkbaar dat een of andere malloot iets in het gistende bier gooit. Hierdoor moest onze groep genoegen nemen met een nostalgische opstelling waarin wordt uitgebeeld hoe de bovenop drijvende gist wordt afgeschept. Op een Duitse site vond na enig speurwerk wat foto’s van de open gistkuipen die ik mezelf en jullie niet wil onthouden omdat het toch wel enigszins uniek is en je dit niet bij een dergelijke grote brouwerij verwacht. (zie: http://www.blog-ums-bier.de/2010/06/brauereifuhrung-im-weissen-brauhaus-g-schneider-kelheim/)

Na het aanhoren van het gistingsverhaal bracht de gids ons naar de bottelarij waarin een geweldige vaart ruim 40.000 flessen per uur worden gebotteld. Vanaf een bordes konden we dit schouwspel van dichtbij aanschouwen. Achter onze rug bevond zich op hetzelfde bordes een soort van bottelmuseum met allemaal oude werktuigen die vroeger werden gebruikt voor het bottelen van het bier. Het was bijzonder leuk om met behulp van een van deze oude bottelapparaten zelf een fles Schneider weissbier te mogen afvullen. Hiervan maakte iedereen dan ook dankbaar gebruik.

Na de rondleiding werden we naar de inmiddels goed gevulde Biergarten gebracht waar we het gehele assortiment van Schneider mochten proeven. Op een na waren dit allemaal hele mooie en lekkere bieren. De alcoholloze Schneider vind ik persoonlijk niet te pruimen. Puur wort wat je drinkt! In tegenstelling tot bv Bavaria waar men alcoholvrij bier maakt d.m.v. een revolutionair systeem waar de gist op een drager is geplaatst, haalt men bij Schneider voor het bottelen de alcohol uit het bier d.m.v. destillatie. Absolute toppers naast de traditionele Schneider Weisse (Tap-7) waren voor mij Grunes Schneider (Tap-4) en Schneider Hopfenweisse (Tap-5). De Grunes wordt gebrouwen met enkel biologische grondstoffen. De Hopfenweisse is een bijzonder hoppig bier wat ontstaan is uit de samenwerking tussen brouwmeester Hans-Peter Drexler van brouwerij Schneider en Garrett Oliver, brouwmeester van de Brooklyn Brewery in New York USA. Beide bieren bevatten wat meer alcohol en zijn wat lichter van kleur dan de gewone Schneider waarin wat geroosterde mout wordt gebruikt.

Op de zeer informatieve internetsite van de brouwerij (http://www.schneider-weisse.de) staat een overzicht van de ingrediënten die men voor één liter weissbier gebruikt:

Water:                                   1 liter

Tarwemout:                          108 gram

Pilsmout:                              72 gram

Geroosterde mout:              2 gram

Hop:                                      0,07 gram

Schneider bovengist:          4 gram

Na afloop van de proeverij nam ik afscheid van mijn mede excursiegenoten en trof ik na ruim 1,5 uur Els weer aan in de inmiddels overvolle Biergarten.

Kloosterbrouwerij Weltenburger

De volgende dag zouden we een boottocht maken op de veel beschreven en bezongen Donau-rivier. Het traject wat wij die dag hebben afgelegd is niet zo blauw als in het beroemde liedje wordt bezongen. Wel een heel mooi stuk waarvan de “Donaudurchbruch“ enige jaren gelden een Europese prijs ontving. Vanaf de boot hadden we een mooi uitzicht op de witte kalkrotsformaties die loodrecht vanuit de Donau omhoog rijzen. Op het eind van de 6 km lange boottocht doemde het beroemde klooster van Weltenburger op.

Tot mijn verbazing wordt er ook bier binnen de muren van dit klooster gebrouwen en zeker ook hele lekkere, getuige het feit dat men in 2004 en 2008 als lekkerste donkere bier werd gekozen bij de “World Beer Awards”. Men pretendeert de oudste kloosterbrouwerij (sinds 1050) van de wereld te zijn, maar dat claimt Weihenstephan in München ook! Helaas was het niet mogelijk om de brouwerij te bezoeken, dat kan schijnbaar wel in de weekenden. Uiteraard dronken we in de op de binnenplaats gelegen Biergarten een Weltenburger Weissbier wat bijzonder heerlijk smaakte. Hopelijk heb ik op de clubavond van september nog wat over om jullie wat te laten proeven!

Huub Soemers