Overschuimers
Gisteren ging Pol met vriendin en een vriend een wandeling maken in de bossen bij
Moergestel. Het was geen topweer maar op het moment dat we gingen scheen een waterig
zonnetje, de wind blies ons bijna weer terug in de auto maar het bleef toch wel even droog.
Dat wil zeggen van bovenaf want op de bodem was in de natte moesson van de afgelopen
weken een redelijk uitgebreid moeras ontstaan. Met enig springen lukte het redelijk om de
voeten droog te houden dus dat viel niet tegen.
Eigenlijk was het plan om naar Zomerlust te gaan maar toen bedachten we dat het klooster
nu wel heel dichtbij was. Pol werd er zelfs van verdacht dat er in het geheel geen sprake
was van toeval en inderdaad…..dat is ook zo.
Het klooster bleek op zondag, de dag des Heren, gewoon open, nou ja, het klooster niet
zozeer alswel het proeflokaal en dat bleek gezellig druk te zijn. Pol was hier al lang niet
meer geweest en nu viel hem pas op dat de vorm van het proeflokaal van buitenaf gezien
best fraai is, het lijkt een beetje op een kerk maar dan rietgedekt en dat is best toepasselijk
in dit decor. Die kerk dan, dekken is hier eigenlijk niet de bedoeling, ook niet als ze Riet heet.
Sinds Bavaria er de scepter zwaait is het assortiment flink uitgebreid en uit de tap vloeiden
dan ook diverse bieren waaronder de door Pol zeer gewaardeerde Trappistenbock. Omdat
we met drieën waren konden we ook nog uitwisselen en kon Pol de Bocken van de schapen
proberen te scheiden, of iets preciezer, de Bock van de dubbel. Ze leken best veel op elkaar
maar de Bock is wat harder, gebrander en heeft meer schuim.
Ondertussen genoten we van bitterballen met quadrupel, helaas ontbrak volgens de ober dit
keer de quadrupel in de ballen dus het waren bitterballen met zonder bier maar dat mocht
de pret niet drukken. Ook de kazen smaakten prima en vormden een goede begeleider bij de
bieren. We keken onze ogen uit naar een gezelschap van zeer net geklede dames en heren
waarbij de heren zich onderscheidden door het dragen van blinkende zilverkleurige (of
zelfs echt zilveren) schilden en grote sjerpen. Onze nieuwsgierigheid was gewekt en
uiteindelijk vroegen we maar gewoon aan iemand uit het gezelschap wat de betekenis was
van al deze glitter en glamour. Het bleek om een handboogschuttersvereniging te gaan die
een jaarlijkse bijeenkomst hield. Pol gaat er wel vanuit, dat de leden na het nuttigen van de
stevige Trappistenbieren de boog met rust zouden laten. De boog kan immers niet altijd
gespannen zijn.
De duisternis viel al in toen wij voldaan het klooster verlieten. Geen monnik meer te zien op
het terrein. Zo kan een boswandeling toch best prettig zijn. De jeugd vindt dat vaak ook
maar zij bedoelen dan meestal het tot op comateus niveau nuttigen van kleine flesjes
alcoholische drank die onder de naam boswandeling gretig aftrek schijnt te vinden op jonge
mensen. Het schijnt het voor even Flugels te geven maar de vlucht eindigt meestal in een
die zich in het nieuwe jaar steevast in groten getale aanmelden om vervolgens na twee keer
weer op de bank te ploffen. Hun schuldgevoel over het daarna nooit meer gaan is afgekocht
door het jaarabonnement dat ze vol goede moed hadden aangeschaft. Ach ja, het valt ook
niet mee om gedisciplineerd te leven met alle verleidingen die de wereld ons biedt.
Geen wonder dat de monniken niet in proeflokaal waren, zij krijgen de discipline er wel in.
Best knap met zoveel lekker bier in de buurt.
Pol de Schuimer
|
