Overschuimers 06-2011

Overschuimers juni 2011

Het valt niet mee als je de brouwerij nieuw leven wilt gaan inblazen, dat heeft Pol het afgelopen weekend wel gemerkt. Blazen moest hij inderdaad want er moest weer geruimd en gesjouwd worden. Gelukkig had hij tevoren wel hulp gehad van Huub die zo vriendelijk was om de nieuwe aanwinst, een tweedehands koelkast, even mee op te halen en in de schuur te tillen. Gevolg was wel dat de schuur (eigenlijk schuurtje) weer erg vol was, opruimen dus.

Van alles kom je dan tegen, dat zal wel niet alleen bij Pol zo zijn. Een ladder waarvan de bovenste tree gebroken was, aldus verworden tot een levensgevaarlijk object bij onoplettend gebruik, viel bij het loswrikken van een vermolmde plank bijna op het zwetende hoofd van Pol. Daaronder bleek een sneeuwschuiver te staan, althans, de steel was afgebroken en een forse plaat ijzer stond daar nutteloos te wezen. Pol had deze winter eens geprobeerd de sneeuw te verplaatsen met dit loodzware geval, resultaat was de gebroken steel, een bijna gebroken rug en een onverminderde hoeveelheid sneeuw. Die plastic dingen van tegenwoordig zijn toch echt handiger dus vroeger was heus niet alles beter. Ook rinkelden enige bierflessen over het beton, vorig jaar uit Duitsland meegenomen met de bedoeling de lege flessen bij de volgende trip weer mee terug te nemen, maar ja…… Plankjes, stokken, bloempotten, kromme spijkers, hè daar was die fietsbandreparatieset gebleven, koperen pijpjes voor een nooit gemaakt of verder gedefinieerd brouwinstrument, van alles kwam tevoorschijn. De oude computertafel die lang dienst had gedaan als opvangadres voor gasflessen en branders moest er nu toch echt uit. Jammer dat de geweldige wielen er niet af te halen bleken. Hoe dit gevaarte naar de stort gebracht moet worden weet Pol nog niet maar dat hij niet in de gemiddelde auto past is al zeker dus dat het een probleem wordt is daarmee ook zeker.

Hout was er ook, het meeste ongeverfd dus geschikt voor de kachel dus dat was weer winst.

De koelkast, afkomstig uit een studentenhuis was weliswaar aan de bovenkant wat gescheurd maar nadat de aangekoekte etensresten waren verwijderd met veel hete soda, bleek het eigenlijk heel erg mee te vallen. Het ding leek ineens niet meer zo oud en koelt zelfs prima. Een deel van het vakantiegeld zal dus naar de firma Conrad moeten gaan voor de aanschaf van de thermostaat die de koelkast gaat veranderen in koel/warmkast waarmee de vergisting gecontroleerd kan gaan verlopen. Geen velpon aroma’s meer als dat allemaal goed werkt. Of de technische vaardigheden van Pol groot genoeg zijn om dit alles ook daadwerkelijk vorm te geven moet nog blijken maar dat zien we dan wel weer.

Een nieuw rek werd in de schuur geplaatst en na enige uren flink zwoegen zag alles er weer veel overzichtelijker uit. Hoe het nu straks moet met het koelen en de daarvoor benodigde hoogte is nog niet duidelijk maar ook daar gaat Pol wel weer wat op vinden. De koeler zelf is in ieder geval weer van nieuwe slangen en koppelingen voorzien dus die zal het wel doen. Binnenkort dus maar een proefbrouwsel maken, een kleine partij ondergistend lijkt Pol wel wat.

Over slangen gesproken, die lagen er vele in de schuur, soms onooglijke stukjes met bruine resten erin maar ook langere slangen. Echter geen zo fors als de gigantische slang die Pol aantrof in de in reptielen gespecialiseerde dierenwinkel. Het beest was zo dik als het bovenbeen van Rintje Ritsma, lang was het beest waarschijnlijk ook maar dat was moeilijk in te schatten aangezien hij opgerold in een dampend terrarium lag. Nee, Pol ging geen slang kopen maar wel een schildpad met en voor de zoon van zijn geliefde. Dit alles natuurlijk na uitvoerige studie want een dier kopen is niet iets wat je zomaar even doet, zeker niet een dier dat als het goed gaat heel oud kan worden en over vijftig jaar nog over het graf van Pol rondsloft.

Voorzien van (prijzige) vitamines, kalk, darmstimulerende dranken en jawel, een middel op het schild te smeren (Turtle wax?) en natuurlijk het beestje zelf togen wij naar huis. Daar was door Pol een prachtig en tegen katten en andere indringers schilpad woonoord in de tuin gemaakt. Nu maar hopen dat hij nog lang en gelukkig leeft, hij woont achter de schuur maar rotzooi maakt hij gelukkig niet.

Pol de Schuimer