Terug naar overzicht

Overschuimers 11-2011

november 2011

Overschuimers
 
Eind oktober en het is nog een prachtige herfstdag die de toch enigszins verloren zomer nog probeert goed te maken, niet in zijn eentje natuurlijk want er waren al meer mooie herfstdagen. Mooi toch om al die bomen in schitterende tinten te zien. In Tilburg en de bosrijke omgeving, maar misschien nog wel mooier in de omgeving van Orval want dat klooster ligt toch wel heel fraai.
De excursie die Pol ook mocht meemaken was weer mooi en het geloof in kabouters is weer helemaal terug. In diverse vormen (sleutelhanger, flesopener, beeldje, kaart, etc.) siert de kabouter nu het huis van vele Roerstokleden.
Jammer dat die kaboutertjes, die toch geacht worden allerlei karweitjes op onzichtbare wijze uit te voeren, nooit eens bij Pol een leuke voorraad hout komen brengen (liefst gezaagd en gekloofd in handzame stukken). Ze wonen toch in het bos, of niet soms? Of ze die andere Pol van de Achouffe brouwerij wel helpen bij het brouwen is deze Pol niet bekend, maar het vertrouwen in de roodgemutste vriendjes is wel wat geslonken. Dan moet hij maar weer als een moderne stadsjutter de bossen en parken af om zijn goede werken te verrichten. Die goede werken bestaan dan uit het helpen van de gemeente bij het opruimen van overtollig hout dat achterblijft na de rigoureuze snoeipartijen die de gemeente her en der laat uitvoeren. Omdat Pol na het gedeeltelijke herstel van zijn knie weer regelmatig hardloopt door de bossen komt hij dit hout met grote regelmaat tegen. Het hout houdt hem in conditie want daarna moet hij dan weer op de fiets om de stukken hout op te halen, dat moet dan weer gezaagd en gekloofd en zo blijft Pol lekker bezig en heeft hij het altijd warm.
Niet zo warm echter als Khadaffi toen hij in de kokende woestijn uit zijn rioolpijp werd getrokken om een roemloos einde tegemoet te gaan. Een proces was netter geweest al had dit waarschijnlijk dezelfde uitslag gekend. Gek toch, dat al die dictators tegenwoordig nadat ze eindelijk beseffen, dat ze de zaak toch echt verloren hebben, ergens uit een gat getrokken worden. Geen heldhaftig einde, geen heroïsche ondergang met getrokken zwaard de vijand tegemoet getreden. Nee, dictators blijken geen helden te zijn ondanks hun grote woorden gaan ze smekend om genade hun schepper ontmoeten. Dat hopen ze dan.
Ondertussen gaat het leven in Nederland gewoon door, gelukkig hebben wij geen dictator die ons de moeder aller oorlogen belooft waarna wij ons gillend van voorgewend geluk op de vijand storten. Wie zou die vijand trouwens moeten zijn? De Duitsers hebben we inmiddels wel in onze armen gesloten. Duitsland is nu vakantieland nummer 1 voor ons, we genieten van de Schnitzels en niet minder van de Duitse bieren. De Engelsen dan? Ook al is er soms commentaar op hun bier wat te slap zou zijn, toch is er gezien de overweldigende interesse voor de India Pale Ale die toch door diezelfde Britten is uitgevonden, ook veel waardering voor hen. De Belgen dan? Nee, want die hebben al genoeg aan hun eigen interne oorlog tussen de Frans-en Waalstaligen.
Bovendien hebben de Belgen kaboutertjes (bij Achouffe) en hout natuurlijk. Alleen moeten ze dat nog even bij Pol komen brengen.
 
Pol de Schuimer

Terug naar overzicht