|
Overschuimers
Zoals wel vaker in Nederland slaat het weer ineens om. Liep Pol vorige week nog te bibberen in zijn winterjas, nu zit hij te zweten in de korte broek achter de computer want ineens is het bijna dertig graden. Wel lekker weer voor bier maar dat is het eigenlijk altijd wel. Bij ieder weertype is er wel een bier te bedenken dat er goed bijpast, andersom kan ook maar het hoeft niet natuurlijk.
Wel fijn van het mooie weer is dat je ook lekker buiten kunt klussen, niet dat Pol zo’n handige man is (informatie hierover te bevragen bij zijn ex-vrouw), maar hij doet zijn best. Een kast afschuren en inwassen lukt hem nog wel. Dat van een andere, pas aangeschafte kast de deuren er na een week alweer uitvallen komt door te kleine schroeven en is ook nog op te lossen. Ondertussen mag de schildpad ook naar buiten. Voor het prehistorisch uitziende beestje is een goed afgeschermd deel van de tuin afgezet. De afzetting bestaat uit metalen rekken die aan de onderkant zijn beveiligd met een combinatie van tegels en kippengaas. Nergens een gat te zien maar toch wist de kleine Houdini er binnen enkele uren tussenuit te piepen. Op zich niet zo erg want de tuin zelf is wel helemaal gesloten maar aangezien de vorige schildpad onfortuinlijk terecht kwam tussen de kaken van de hond zijn we voorzichtig geworden. Pol heeft meerdere malen moeten zoeken maar uiteindelijk werd de uitbreker op heterdaad betrapt. Het bleek, dat hij langs het kippengaas naar boven klom, een onwaarschijnlijk gezicht gezien de merkwaardige lichaamsbouw van het beestje dat zijn eigen huis mee naar boven moet sjouwen. Nou ja, moet, hij doet het vrijwillig want zijn buitenverblijf is groot genoeg. Dat vind Dingo, zoals hij is genoemd, blijkbaar niet en hij blijft onverstoorbaar uitbreken. Tijdelijk maar weer naar boven dan in het glazen terrarium en gedoseerd uitgelaten.
Wel handig zo’n eigen huis zonder hypotheekrente, dan heb je de nu zo fel omstreden hypotheekrenteaftrek (drie maal woordwaarde) ook niet nodig. Ook in de toekomst hoeft Dingo dus niet zijn eigen huis op te eten, de hond is het overigens ook streng verboden om dat te doen, het huis van Dingo dan.
De crisis woekert ondertussen lustig voort, ook op het werk van Pol neemt de onrust toe, ontslagen gaan er nog niet vallen maar er worden wel afdelingen gesloten en mensen zullen moeten verkassen. Er komt steeds minder werk en gezien de voortgaande bezuinigingsdrang op de gezondheidszorg zal de hoeveelheid banen nog verder afnemen. Waarom Pol dan toch twee jaar langer moet doorwerken is hem niet geheel duidelijk.
Natuurlijk is het nog lang niet zo erg als in Spanje of Griekenland waar de helft van de jeugd nu werkloos thuiszit maar het wordt wel allengs minder. Het laatste doemscenario dat Pol recent in de krant zag was, dat oudere werknemers die hun baan kwijt raken niet meer aan de slag komen en dan twee jaar langer in de bijstand hun huis mogen opeten tot ze totaal verarmd aan hun niet meer bestaande pensioen mogen beginnen.
Tsja, geen vrolijk vooruitzicht. In Griekenland hebben ze dan nog het voordeel dat ze door het mooie weer hun huis minder nodig hebben maar in Nederland kun je toch moeilijk zonder. Misschien is het blijven hangen in de prehistorie van de schildpad toch niet zo’n gek idee. Die hebben hun huis altijd bij zich.
Kan de mens niet terug evolueren, naar bijvoorbeeld het harige stadium van de neanderthaler? Dan is alles opgelost, geen huizen meer nodig, geen gezondheidszorg want zieken worden opgegeten door Dino’s.
Dan blijft er maar een probleem over, in de prehistorie was er nog geen bier, daarom drinken wij het hier.
Pol de Schuimer |
