|
Overschuimers
Het is laat in de avond als Pol zijn niet al te veel gebruikte laptop opent en aanzet. Plots blijkt, dat hij wel degelijk het mailtje met het startbewijs voor de marathon van Eindhoven heeft ontvangen terwijl hij bij de organisatie daar toch glashard heeft ontkend dat hij bericht had gekregen. De oorzaak is inmiddels gevonden. Als Pol zijn geliefde de laptop gebruikt komt de mail automatisch binnen maar dat wist Pol zelf even niet en die keek er niet naar. Wat op de laptop binnenkomt kan hij niet meer zien op de vaste computer en vice versa. Dat is dan het ongemak van een gewoon mailadres, misschien toch maar eens overstappen naar het veel modernere en overal op te halen hotmail.
Gelukkig lost de tijd ook veel problemen vanzelf op, op het werk laat Pol de mail wel eens bewust rijpen en als je maar lang genoeg niet reageert gaat veel vanzelf over. Natuurlijk niet het schrijven van de Overschuimer en ook dat ging bijna mis doordat Pol weer even niet in de gaten hield, dat het alweer zover was. Het herinneringsbericht kwam ook op de laptop binnen maar deze keer was dat goed.
Nou ja, de marathon is toch wel weer uitgelopen, de snelheid is wel aanmerkelijk minder dan toen Pol zijn leeftijd nog hardop durfde te zeggen maar de slepende knieblessure is toch overwonnen en dat is toch ook heel wat waard. Geen mooie stad trouwens, dat Eindhoven, dat Tilburg niet fraai is, dat wisten we al maar Eindhoven is niet beter, sterker nog, het is nog lelijker en lijkt eigenlijk vooral veel op Rotterdam een paar jaar na het bombardement. Wel een goede start en veel drankposten maar het was koud en winderig (daar kan de stad niets aan doen) en om dan door de troosteloze buitenwijken van de lichtstad te rennen is niet direct feest. De finish was ook al niet echt fijn. Denk je dat je de marteling van de 42 kilometer hebt doorstaan ergens op Stratumseind, dat komt er weer een bocht, en dan nog een bocht en nog een bocht tot je eindelijk de finish ziet en je bijna verkrampte poten over de lijn mag bewegen.
Een rare bezigheid overigens, dat marathonlopen. Exemplaren van het bewegend menselijk ras waarvan je op het eerste gezicht zou vermoeden, dat ze niet veel verder komen dan het eind van de straat, halen in hun eigenaardige loopstijl vaak toch nog snel de eindstreep, terwijl snel uitziende lopers kotsend langs de kant liggen. De toch redelijk ranke gestalte van Pol wordt met grote regelmaat voorbijgelopen door zwaar hijgende reuzen met overgewicht waarvan je ieder moment het eerste hartinfarct verwacht maar die uiteindelijk wel eerder aankomen terwijl uw brouwende loper zich vertwijfeld afvraagt waarom hij in godsnaam toch weer aan die ellende is begonnen en of hij het wel gaat uitlopen. In dat verband herinnert Pol zich nog goed hoe hij in New York (toen nog jong en aanmerkelijk sneller) werd voorbijgelopen door een fotomodel (althans dat zou ze kunnen zijn), dansend over het trottoir liep ze Pol voorbij. Niet erg dat ze zo mooi was maar dan ook nog zo snel, dat is toch geen eerlijke verdeling.
Afijn, Pol troost zich met de gedachte, dat hij dan wel niet meer tot de betere lopers behoort maar dat hij wel van water bier kan maken, terwijl de meeste lopers niet veel verder komen dan hun onsmakelijke sportdranken en hun water om te zetten in pis.
Dus tapt Pol nog een zelfgebrouwen biertje en mijmert over vroegere tijden, toen hij de marathon nog onder de drie uur liep. De uitdaging om een bier te brouwen onder de drie uur laat hij maar aan zich voorbijgaan.
Pol de Schuimer |
