Uitslagen CLUBKAMPIOENSCHAP 2010 – 2011

Hier zijn ze dan, de uitslagen van onze wedstrijden. De met “F” gemarkeerde scores zijn de bieren die de finale hebben gehaald. Ook hebben we weer een paar commerciële bieren mee laten doen. Altijd leuk om te zien hoe die scoren. Nogmaals de hartelijke felicitatie voor onze clubkampioen Fon de Laat die het hoogste puntenaantal in de competitie heeft gescoord. We hopen met z’n allen het volgende seizoen weer veel zelfbrouwsels te mogen beoordelen, dus met z’n allen blijven brouwen!

Licht Smal

Clubkampioen:      Fon de Laat

Overall scores volgens www.ratebeer.com:

Paulaner Hefeweizen: 96, Jopen Extra Stout: 66, Malheur 12°: 98

Namens de wedstrijdcommissie,

Raymond van Gils

De Hofbrouwers

Al menigmaal was de discussie ontstaan over het ontbreken van een eigen gebrouwen bier in de koelkast tijdens onze clubavonden. Als amateurbier-brouwvereniging is het toch van de gekke dat je op een clubavond alleen een fustbier te keuren krijgt en verder aangewezen bent op louter en alleen commerciële bieren. Niet dat er iets mis is met commerciële bieren, maar het misstaat een fiere club als De Roerstok, dat het je geen zelfgebrouwen bieren schenkt. Tijdens de clubkampioenschappen proeven we elkaars brouwsels en die smaken over het algemeen prima. Dus waarom niet eens aan de slag! Niet alleen lullen over bier maar ook onze glazen vullen, maar dan met eigen gebrouwen bier

Nadat er een oproep kwam hebben we met een aantal leden de koppen bij elkaar gestoken en zijn in navolging van het brouwen voor het lustrumfeest weer gezamenlijk aan het brouwen geslagen maar dan nu om de koelkast steevast te voorzien van een eigen gebrouwen bier. De keuze viel op een Tripel, en eind december zijn we gestart bij Frans Hendriks z’n brouwerij de Legende op De Ganzenhof. Frans heeft een flinke brouwcapaciteit van ca.100 liter en dat schept mogelijkheden om volkdoende voorraad te maken voor een heel jaar clubavonden.

Naast dat we blij zijn een mooi eigen gebrouwen bier op de clubavond te verzorgen is het vooral hartstikke gezellig om met z’n vijven aan het brouwen te zijn. We zorgen natuurlijk goed voor onszelf, lekker bakkie koffie met iets lekkers, goede lunch en vooral proeven van elkaars gebrouwen bieren. We kunnen je verzekeren dat dit het gezamenlijk brouwen in miniatuur is en kaai gezellig, een aanrader voor andere leden. Spreek met elkaar af en ga aan de slag. Zorg dat de koelkast in no time vol staat met eigen gebrouwen product, van brouwers voor brouwers dat moet het motto zijn.

Financieel is het in het begin even iets investeren, maar na levering van je bier aan de club komt er weer geld retour waar je nieuwe brouwsels mee kan financieren. Maar naast het financieel plaatje is het gewoon gezellig en geeft het voldoening als je ziet dat het eigen gebrouwen bier rijkelijk vloeit tijdens de clubavonden. Dus roepen we alle leden op om ook brouwclusters te vormen. En laten we vooral niet te kritisch zijn over de resultaten, belangrijkst is dat we ons eigen bier op de clubavonden verzorgen.

Het recept is opgenomen als recept van de maand.

De Hofbrouwers, Frans, Henk, Louis, Ton en Marc

“join us in the tasty Beermovement…”

In september 2009 stapte mijn brouwvriend Chris Bauweraerts de New-Yorkse “Blind Tiger” binnen. Hij had er pas een vlucht Brussel – Newark opzitten. Na ½ uur kwam er Sam Calagiano, de oprichter van Dogfish brewery binnen. De twee figuren begroetten elkaar, later zouden ze elkaar terug onmoeten in Denver voor het G.A.B.F. (nee, niet het Groot Aantwaerps Bier Festival, wel het Great American Beer Festival J). In de “Blind Tiger” hadden ze iets speciaals dat ooit door Sam Calagiano werd bedacht: een “Hoprandal”. Door  de hoprandal vloeide de DogFishhead 60 IPA naar de tapkraan. Sam Callagione,  de CEO kwam in “The Blind Tiger” dus in eigen persoon een babbeltje doen. Voor zijn toespraak ging hij gewoon op de bar staan en dit maakte zijn publiek nog enthousiaster. Publiekelijk begroette hij Chris met de volgende woorden : Thank you Chris for joining us in the tasty Beermovement… Wat Chris betrof was dit de “quote” van zijn Bierpredikantentrip de SLOWBREW Tour de Belgique 2009.

Die “hoprandal” is een leeggehaalde luchtfilter waarin droge hopbellen worden geplaatst. Het getapte bier loopt eerst door de hop heen en bekomt alzo een ter plekke bekomen “doorstroomdryhopping”.  Later zou Steven Pauwels, de Vlaamse brouwer van de Boulevard Brewery gevestigd in Kansas City, dit nieuw woord aan Chris voorstellen. In het Engels had hij het over: “thruestreamdryhopping”. Het bier zo getapt is een vernieuwende zegen voor hopliefhebbers. De Blind Tiger organiseert op gepaste tijden een “hoprandalfest”: zesmaal hetzelfde bier wordt er dan aangeboden en elk bier stroomt dan doorheen zijn eigen hoprandal. Elke randal is dan gevuld met een andere hop zodat de hoparoma en smaakperceptie voor de getapte bieren verschillend is.

Elke dag wordt de hop in de hoprandal vervangen.

Brouwerij SMISKE is nu de eerste Belgische brouwerij die de “doorstroomdry-hopping” toepast, een primeur voor het ZBF! Bestel dus een SMISKE naast een SMISKE R-ALE en ervaar het verschil

Gezondheid !

Sam Calagiano, de bedenker van de Hoprandal.                  

De Hoprandal in “The Blind Tiger”.   

Steven Pauwels & Chris Bauweraerts.

BERTENS BLIK IN DE BROUWKETEL

Nieuwe hoppen

We weten allemaal dat gist een belangrijke smaakmaker is van onze bieren. Het karakter van je bier verandert als je een andere gist gebruikt. Ook weten we dat dit eveneens het geval is als je een heel andere mout gebruikt. Bijvoorbeeld 50% tarwemout of 5% zwarte mout in plaats van 100% pilsmout. Maar dat je een heel ander bier krijgt als je andere hop gebruikt wordt vaak helemaal over het hoofd gezien. Hop gebruik je immers toch voor de bitterheid van het bier en dankzij het kennen van de alfazuurpercentage kun je met behulp van allerlei rekentools eenvoudig uitrekenen hoeveel gram je van een andere hop moet gebruiken om dezelfde bitterheid te krijgen. Hop is echter niet alleen bitterheid maar ook smaak!

Hoparoma

De hoparoma’s variëren van hopsoort tot hopsoort. Om een idee te geven aan wat voor aroma’s je moet denken noem ik er hier een aantal: roosachtig, geraniumachtig, grapefruitachtig, sinaasappelachtig, zwarte besachtig en harsachtig.

Meer hopsmaak

Om een sterker hoparoma in ons bier te krijgen kunnen we verschillende dingen doen.

Allereerst kunnen we hopsoorten gebruiken die een sterker hoparoma hebben. Traditioneel werden de hopsoorten onderverdeeld in aromahop en bitterhop. Bitterhoppen werden enkel en alleen gebruikt als leverancier van iso-alfazuren. De aromahoppen voor een verfijnd hoparoma. De scheiding tussen aromahop en bitterhop zat zo rond de 7%. Met de komst van nieuwe hopsoorten is deze scheidslijn minder afgebakend. Tegenwoordig hebben we ook zogenaamde “dual purpose” hop (hiervoor bestaat geen goede Nederlandse term). Deze hopsoorten hebben een hoog alfazuurpercentage maar ook een aangenaam hoparoma.

Ten tweede kunnen we hop op een later tijdstip aan het kokend wort toevoegen. Het idee daarachter is dat het hoparoma afkomstig is van essentiële oliën en dat deze oliën enige tijd nodig hebben voordat ze uit het kokend wort verdampt zijn.

De derde mogelijkheid bestaat uit het zogenaamde drooghoppen van een bier. Deze methode bestaat uit het toevoegen van hop aan het bier tijdens de nagisting (de gisting die direct volgt na de hoofdgisting) gedurende 3 tot 7 dagen. Meestal wordt hier een uitgekookte en dichtgeknoopte zak voor gebruikt of een groot thee-ei.

De vierde en laatste mogelijkheid die ik hier noem is het toevoegen van hopolie. Bij hopolie heeft men de essentiële oliën uit de hopbloemen geëxtraheerd door middel van distillatie. Brouwland verkoopt deze oliën. Ze hebben vijf soorten: Hoppy, Citrussy, Flower, Herbal en Woody.

Amerikaanse hoppen

Traditioneel waren in onze contreien vooral de Duitse en Engelse hopsoorten goed verkrijgbaar. Brouwland verkoopt die al sinds lange tijd en verpakt die in goede vacuümpakken. Goed verpakken van hop is overigens heel belangrijk. De alfazuren maar ook de hopoliën zijn zeer gevoelig voor oxidatie.

In hobbybrouwland is er een duidelijke trend waarneembaar. Steeds meer hobbybrouwers ontdekken dat ze met de hopkeuze de smaak van hun bier in belangrijke mate kunnen beïnvloeden. Vooral het fruitige van veel Amerikaanse hopsoorten spreekt veel hobbybrouwers aan. Ik heb nu een aantal keren gebrouwen met een paar Amerikaanse hopsoorten en dat bevalt mij prima.

Verkrijgbaarheid

Cascade, een bekende hop met een uitsproken citrusachtige smaak, was al langer verkrijgbaar en sinds vorig jaar verkoopt Brouwland ook de Amerikaanse hopsoorten Amarillo en Willamette.

Van der Kooy in Jubbega heeft de volgende Amerikaanse hoppen in hun assortiment: Chinook, Cascade, Amarillo, Willamette, Crystal, Galena, Columbus, Summit, Simcoe en Warrior (naast dit assortiment aan Amerikaanse hop hebben ze ook interessante nieuwe Engelse hopsoorten).

De vorige clubavond heb ik als boodschappenjongen gefungeerd voor degenen die Amerikaanse hop wilden hebben die geleverd wordt door Martin Ostendorf uit Berghem bij Oss. Deze hop heb ik voor de leden van De Roerstok verpakt in deugdelijke vacuümzakken. Dankzij een degelijk vacuümeerapparaat kan ik sinds kort hop goed verpakken. De Amerikaanse hoppen die bij Martin tegen een scherpe prijs te koop zijn, zijn de volgende: Cascade,  Amarillo,  Centennial, Columbus en Simcoe.

Terwijl ik de zakjes hop aan het doorverkopen was kwam onze Sjef het clublokaal in. En hij had een grootse verrassing te vertellen op het gebied van Amerikaanse hop. Sjef heeft sinds kort een zeer uitgebreid assortiment aan hop in zijn winkel bij de brouwerij. Hij heeft de volgende Amerikaanse hopsoorten: Centennial, Citra, Crystal, Galena, Mt Hood, Zeus, Cascade, Wilamette en Amarillo.

Eigenschappen

Hieronder geef ik een overzicht van de eigenschappen van de Amerikaanse hop die verkrijgbaar is in Nederland en de speciale hopsoorten die Sjef in de verkoop heeft. Voor het maken van dit overzicht heb ik dankbaar gebruik gemaakt van de website van de Rogue Valley Home Brewers (www.roguebrewers.com). De smaakomschrijvingen zijn van deze club.

Nieuwe bieren

Met zo veel nieuwe hopsoorten voorhanden gaan we denk ik spannende tijden tegemoet. Veel van de hoppen die hiervoor beschreven zijn hebben een fruitig en fris hoppig aroma. Het mooie is dat er heel wat hoppen bij zijn die je ook als drooghop kunt gebruiken, wat een hele goede manier is om een hoppig karakter aan je bieren te geven. Heel veel nieuwe hopsmaken kunnen onze bieren verrijken. Bieren in de geest van  Houblon Chouffe en andere IPA’s komen hierdoor binnen het bereik van de leden van de Roerstok. We kunnen deze hoppen ook gebruiken voor bieren die we al langer brouwen. Zo heb ik een Amarillo pils gebrouwen en als het goed is hebben meerderen van jullie dat bier geproefd tijdens de laatste feestavond. Door te spelen met de hopgift kunnen oude bierstijlen een nieuwe draai krijgen.

Jacques Bertens

VAN VRIESKIST NAAR THUISTAP

Brew Your Own & Zymurgy

Een van de (zeer weinige) voordelen van het secretaris zijn is het feit dat je hierboven genoemde bladen als eerste in handen krijgt. In het laatste nummer van BYO stond een leuk artikel van Bjorn Jansson die op een vrij simpele manier een vrieskist om heeft gebouwd tot huisbrouwtap! In eerste instantie wilde ik het artikel opsturen om het door een van onze “vertalers” te laten vertalen. Na het artikel te hebben gelezen was mijn interesse gewekt en ging ik het internet op om daar eens te kijken wat er over dit soort tapinstallaties te vinden was. Als snel bleek dat Bjorn niet de eerste thuisbrouwer was die een diepvriestap heeft gebouwd. Onderstaand artikel is afkomstig van de Amerikaanse thuisbrouwer Mike Beer. Ik heb de maten en prijzen omgerekend naar Europese begrippen. De onderdelen die hieronder genoemd worden zijn verkrijgbaar via internet. Kijk bijvoorbeeld maar eens op de site van onze adverteerder Brouwland (www.brouwland.com) of de Kegconnection (www.stores.kegconnection.com) Daar is van alles te koop! Een vrieskist koop je voor een prikkie tweedehands via Marktplaats of nieuw voor iets meer dan € 200 bij Wehkamp een gloednieuwe White Knight WK 1541 vrieskist van 200 liter.

De Chest Freezer Kegerator van Mike

De oorspronkelijke diepvrieskist die ik gebruikte voor het bouwen van mijn eerste diepvriestap heeft het uiteindelijk toch nog snel begeven. De nieuwe die ik kocht via de club van Sam is ongeveer 25 mm smaller dan het vorige model. Ik kan nog steeds vier vaatjes in de diepvriezer kwijt, maar het is allemaal wel wat krapper dan voorheen. Terugkijkend zou ik vermoedelijk wat langer hebben rond gekeken voor een ander model vrieskist met iets meer ruimte. Kijk maar eens op internet of op deze forumpost voor verschillende modellen van diepvrieskisten en kijk hoeveel vaatjes er in de vriezer passen:

http://www.homebrewtalk.com/f35/sizing-your-chest-freezer-corny-kegs-75449/#post790572

Sanyo koelkasttap

Na het bouwen van de Sanyo koelkasttap (links op bovenstaande foto) en het veelvoudig gebruik hiervan, besefte ik dat ik in de toekomst een grotere verscheidenheid van bieren op tap nodig had. Ik deed een klein onderzoek op het Northern Brewers Forum, evenals sommige Google zoektochten om voorbeelden te vinden van de tap die ik wilde gaan bouwen. Uiteindelijk kocht ik een 200 liter diepvrieskist bij Sam Club voor € 130 waar 4 vaatjes bier redelijk goed inpassen. Als je niet helemaal zeker bent hoeveel vaatjes in jouw vrieskist passen knip dan een paar kartonnen modelletjes ter grootte van de bodem van een fust en plaatst deze op de bodem van de diepvries om te kijken hoeveel vaatjes er in jouw vrieskist passen. In het begin twijfelde ik nog tussen twee verschillende methoden voor het bouwen van een diepvrieskisttap. Het eerste ontwerp bestond uit twee tapzuilen met twee kranen op elke zuil. Hiervoor was het nodig om gaten te boren in het deksel van de vrieskist en zou het nodig zijn om de beide tapzuilen vanaf onder met hout te verstevigen. De andere optie is een houten “kraag” die tussen het deksel en de bovenkant van de vrieskist wordt gemonteerd. De kranen kunnen dan door de houten “kraag”” worden gemonteerd en er is geen permanente schade aan de diepvrieskist. Ik koos de tweede methode omdat dit voor mij de meest logisch weg leek om over te gaan tot het bouwen van een diepvrieskisttap. Bijkomend voordeel is dat de diepvrieskist te allen tijden weer in de originele staat kan worden teruggebracht. Hieronder een overzicht van onderdelen met bijbehorende prijzen waar ik uiteindelijk de diepvriestap mee heb gebouwd:

Nadat ik de diepvrieskist had uitgepakt, verwijderde ik het deksel en mat de hoogte op zodat ik kon beginnen met er een houten “kraag” op te maken om de tapkranen in te kunnen monteren. Ik besloot dat ik planken van 2 bij 15 cm zou gebruiken om mijn “kraag” te bouwen. Mijn eerste poging om de “kraag” te maken was niet zo’n succes. Ik probeerde met 45 graden verstek verbinding om de “kraag” een wat mooiere aanblik te geven, maar mijn verstekbak moet helaas niet goed zijn geweest want mijn “kraag” bleek uiteindelijk heel erg scheef. Nadat ik er een nachtje over had geslapen, ging ik terug naar de bouwmarkt en liet daar voor mij het hout op maat zagen zodat ik thuis niet zou hoeven rommelen. Toen ik huis arriveerde kwam ik erachter dat 2 van de planken te kort waren gezaagd, zodat ik nog een keer terug moest naar de bouwmarkt aan de andere kant van de stad!

Ik klemde het hout met lijmtangen vast en gebruikte twee 50 mm lange schroeven op elk hoekverbinding om het geheel goed vast te houden. Ik had eigenlijk houtlijm moeten gebruiken, maar deed dit helaas niet. Nadat ik de “kraag” had geschuurd en de hoeken goed had afgerond, bracht ik twee maal een laag beits aan. Hieronder een paar afbeeldingen van de “kraag” tijdens het droogproces.

Nadat de “kraag” was opgedroogd, plaatste ik deze boven op de diepvrieskist om er zeker van te zijn dat deze precies vierkant en haaks was. Hierna legde ik een dikke kraal van siliconenkit op de bovenrand van de diepvrieskist en plaatste daar de “kraag” boven op en drukte het geheel stevig aan met een paar halters en een munitiekist. Om een goede afdichting en isolatie te verzekeren, gebruikte ik ook siliconenkit om op alle naden tussen de houten “kraag” en de bovenkant van de diepvrieskist goed af te dichten. Omdat een aantal mensen op het Northern Brewers Forum hadden verklaard dat zij last hadden van roestvorming in de metalen naden aan de binnenkant van de diepvrieskist, kitte ik ook deze naden af met siliconenkit.

Zodra de siliconenkit (na 24 uur) was uitgehard, plaatste ik het deksel van de vrieskist op de “kraag” en schroefde de scharnieren vast met 25 mm lange houtschroeven (zie foto’s). Door de houten “kraag” was de binnenruimte van de vrieskist 15 cm hoger geworden en had ik plek gecreëerd om de tapkranen te bevestigen.

Nu de diepvrieskist steeds meer op mijn uiteindelijke doel begon te lijken, wilde ik zo snel mogelijk de kranen gaan monteren. Ik besliste waar ik de gaten in de houten “kraag” ging boren. Om te voorkomen dat ik bij het tappen van een pint te veel moest bukken, boorde ik de gaten zo hoog mogelijk. Om de tap op een nog betere hoogte te brengen wil ik later een houten opzet gaan maken en daar de tapkist op gaan zetten. Ik gebruikte een boor van 22 mm om de gaten door de houten “kraag” te maken. Hierdoor paste de draadnippels waarop de tapkranen gemonteerd zitten perfect!

Nadat ik goed had gemeten boorde ik de gaten in de houten “kraag”, hierna stak ik de draadnippels door het gat en bevestigde de tapkranen. Indien ik het nog eens opnieuw zou moeten doen, zou ik langere draadnippels gekocht hebben om zo meer schroefdraad te hebben voor het steviger monteren van de tapkranen. Om te kijken hoe het uiteindelijke project er uit zou gaan zien monteerde ik een paar taphandels op de tapkranen.

Hierna kwam de CO₂-opstelling. Omdat ik met 4 fustjes wilde gaan werken gebruikte hiervoor een verdeelstuk met 4 aansluitingen dat ik vond bij de firma MoreBeer. Mijn voorkeur ging eigenlijk uit naar een verdeelstuk met 5 aansluitingen maar deze was helaas niet verkrijgbaar. Een extra CO₂ aansluiting is altijd handig om vlug een vaatje met CO₂ te vullen of om reinigingsvloeistof door de slangen te drukken. Voor mijn CO₂-slangen gebruikte ik blauwe slang met een diameter van 8 mm van de firma The Beverage Factory. Ik ging er vanuit dat 1,5 meter slang voldoende zou zijn voor elk vaatje. Een probleem waar ik ook nog tegen aan liep was het feit dat de slang een iets grotere diameter had dan de snelkoppelingen die ik hier aan moest monteren met behulp van slangenklemmen. De slangenklemmen die ik had gekocht bij Menards waren niet van de beste kwaliteit. Met een wat steviger type lukte het me uiteindelijk wel om de boel dicht te krijgen.  Een bijkomend voordeel van een houten “kraag” was het feit dat ik hierdoor hoogte won in de vrieskist en hierdoor mijn 5 kg CO₂ fles rechtop kon staan!

Nadat de slangen voor de CO₂ geïnstalleerd waren, bevestigde ik de (doorzichtige) bierslangen aan de slangtule van de snelkoppeling en de tapkraan. Omdat de slangtule iets groter waren dan de binnendiameter van de slang heb ik deze eerst even verwarmd met heet water. Hierdoor kon ik de slang makkelijker over de slangtule schuiven. Ik gebruikte ongeveer 1,5 meter slang voor elke tapkraan en stelde de druk van de CO₂ in ongeveer 0,8 bar. Hierdoor was het systeem mooi in balans.

Aangezien ik niet wilde dat mijn bier in de diepvrieskist ging bevriezen, was het noodzakelijk om een thermostaat te installeren. Nadat ik de bevestigingsgaten op de achterzijde van de thermostaat had overgenomen op de “kraag”, zette ik deze vast met behulp van 4 houtschroeven. Ik boorde hierna een gat in de “kraag” om de voeler van de thermostaat naar binnen te voeren. Zorg er wel voor dat de voeler de wand van de vrieskist niet raakt! Nadat ik de voeler had geplaatst, gebruikte ik wat siliconenkit om op het gat hermetisch van de buitenlucht af te sluiten.

Nu dat alles was geïnstalleerd bracht ik de installatie naar zijn definitieve locatie en stelde de temperatuurregelaar af op 4 graden Celsius. Ik schakelde de stroom in en de compressor sloeg meteen aan. De ruimte in de diepvrieskist koelde heel snel af en bereikte al snel ook de ingestelde temperatuur. Ik had al 5 vaatjes bier klaar staan om in de diepvries te zetten. De keus viel uiteindelijk op volgende 4 bieren: Goldings Stout, Winter Warmer, Belgium Strong Ale en een Brown Ale. Nadat alle vaatjes in de vrieskist waren geplaatst sloot ik de CO₂ aan. Ik vulde een half vaatje met Idophor reinigingsmiddel en spoelde daarmee alle bierleidingen zodat ze klaar waren voor gebruik. Nu hoefde ik enkel nog maar te wachten!

Mike Beer

Bron: http://www.mikebeer.net, vertaald en bewerkt door Huub Soemers

KEYKEG

Bier uit een bol?

Een tijdje geleden kwam ik via verschillende mensen in aanraking met de Keykeg. Eerst ontving ik een mailtje van Wiebe van Terwisga met een link naar een site waar dit wonderlijke product werd beschreven. Later die week vroeg de uitbater van mijn stamcafé Kandinsky of ik wel eens bier had gezien in een plastic bol? Het bier in de bol bleek het bier van de maand februari van de Alliantie van Bier Tapperijen en was afkomstig van de onlangs opgestarte brouwerij Duits & Lauret uit Nederland.

Het systeem

Het systeem bestaat uit een plastic (PET) bol met een inhoud van 20 of 30 liter. Binnen in de bol bevindt zich een gelamineerde kunststof zak die met bier gevuld kan worden. Om de bol zit een kartonnen doos die naar wens met een afbeelding of logo kan worden bedrukt. Met een speciale tapkop sluit men de bol aan op een tapkraan en koolzuurfles en het tappen kan beginnen! Voordeel van dit systeem is dat men het bier ook met (goedkope) lucht uit de zak kan drukken. Het allerbelangrijkste voordeel zit hem natuurlijk in het feit dat men dit product in de commerciële bierwereld na gebruik kan weggooien en men niet met dure statiegeldfusten blijft zitten. Vooral voor de export van tapbier naar verre landen is dit product dus het ei van Columbus!

Ook voor de thuisbrouwer?

Ook voor de wat grotere thuisbrouwer lijkt me dit een geschikt product. Volgens het instructiefilmpje op de site van de Keykeg is het afvullen van je bier op deze plastic bol een fluitje van een cent. Een Keykeg van 20 liter kost € 9,95, ex BTW. De 30 liter versie kost €11,95. De minimale afname is respectievelijk 36 en 30 stuks. Om de kosten enigszins te besparen moet het volgens mij ook goed mogelijk zijn om de Keykeg meerdere keren achter elkaar te gebruiken. Komende clubavond zal ik een gebruikt exemplaar meebrengen wat ik van mijn favoriete kastelein heb gekregen. Jullie kunnen dan eens het ding van dichtbij bekijken! Voor meer informatie over dit ingenieus systeem kijk je even op onderstaande links: http://keykegbeer.keykeg.com of http://www.keykeg.com/

Hier vind je allerlei informatie over de specificaties van de Keykeg’s, maar ook handleidingen en filmpjes hoe je de Keykeg moet vullen en de Keykeg moet aansluiten om bier te kunnen tappen!

Huub Soemers

KOKEN MET BIER

Lamsfilet met fluitbonen, pompoen, lente-ui en Jopen Lentebier

Ingrediënten voor 4 personen: 500 gram lamsfilet, 250 gram fluitbonen (flageolets), eventueel tuinbonen, uit pot of blik, 250 gram flespompoen of andere soort pompoen,  2 lente-uien, 2 eetlepels roomboter, 4 eetlepels olijf- of zonnebloemolie, 8 eetlepels gevogeltefond, 8 eetlepels Jopen Lentebier, mespuntje fijngehakte verse rozemarijndraadjes, 4 kleine takjes verse rozemarijn, peper uit de molen en zout naar smaak.

Bereidingswijze:

De oven op 180 graden Celsius voorverwarmen. Flespompoen schillen, zaadlijst en zaden verwijderen en in dunne reepjes of kleine blokjes snijden. De harde onderkant van de lente-ui afsnijden en in ringetjes snijden. Lamsfilet in gelijkmatige stukken snijden, met weinig zout bestrooien en kort laten rusten. Twee eetlepels olie in een wok verwarmen en de blokjes pompoen roerbakken tot deze beetgaar zijn. Ringetjes lente-ui, gevogeltefond, het bier en fijngehakte rozemarijn toevoegen. Goed roeren en 3 tot 4 minuten goed verwarmen. Vervolgens de fluitbonen of tuinbonen erdoor roeren. Op smaak brengen met peper en zout en warm houden. Een mengsel van 2 eetlepels roomboter en 2 eetlepels olie in een koekenpan verwarmen en de lamsfilet om en om bakken. Ervoor zorgen dat de binnenkant mooi rosé van kleur is. In aluminiumfolie wikkelen en nog kort in het midden van een voorverwarmde oven plaatsen. Lamsfilet met de groenten en saus over voorverwarmde borden verdelen en met een klein takje rozemarijn garneren. Serveren met aardappelkroketjes, vergezeld van een goed gekoeld glas Jopen Lentebier.

Is DRINKEN tijdens de maaltijd wel zo goed?

De een drinkt graag melk bij het ontbijt en een glas wijn bij de warme maaltijd. De ander vindt een kop thee bij de boterhammen of bier tijdens het eten lekker. Smaken verschillen nou eenmaal.

Maar is al dat drinken tijdens het eten eigenlijk wel zo goed?

Voor een antwoord op deze vraag is het goed om eerst eens te kijken naar het spijsverteringsproces. Na het nuttigen van een broodmaaltijd of warme maaltijd wordt het doorgeslikte voedsel binnen enkele seconden via de slokdarm naar de maag gevoerd. Eenmaal in de maag aangekomen wordt het voedsel langzaam verder gekneed en verwerkt tot kleine deeltjes.

Dit proces van kneden en het inwerken van maagzuur op het eten neemt de nodige tijd in beslag. De maag functioneert als een reservoir, dat het voedsel pas nadat het verwerkt is tot minuscule restjes van minder dan een halve millimeter doorgeeft aan de dunne darm. In de dunne darm vindt de vertering en opname van voedselbestanddelen plaats.

De spijsvertering kan maar een beperkte hoeveelheid calorieën per uur verwerken (maximaal 200-250 kCal per uur). De maag heeft dus een belangrijke taak bij de opslag, het kneden en de geleidelijke afgifte van voedsel aan de dunne darm.

In de maag wordt veel vocht en zuur afgescheiden om het (vaste) voedsel beter te kunnen kneden. Een beperkte hoeveelheid vochtinname van bijvoorbeeld een glas water tijdens de maaltijd zal het proces van kneden en mengen zeker stimuleren.

Echter, te veel vocht zorgt ervoor dat het vaste voedsel gemakkelijk oplost in de vloeistof en daarmee snel, soms zelfs te snel, door de maag geledigd gaat worden in de dunne darm. Dat kan leiden tot klachten als een opgeblazen gevoel, darmkrampen, of transpireren.Het drinken van één glas water tijdens de maaltijd stimuleert dus zeker de werking van de maag. Meer drinken is echter niet verstandig.

Alcoholische dranken, als aperitief of bij de maaltijd, hebben heel duidelijk een remmend effect op de maaglediging.

Alcohol werkt op de maagspieren en vertraagt ook de voedselvertering. Gevolg is een langdurig, vol en verzadigd gevoel in de bovenbuik.

Koolzuurhoudende dranken zijn evenmin aan te bevelen omdat men daarvan moet opboeren en er met het opboeren van lucht ook maaginhoud mee naar boven kan komen (oprispingen).

Gelukkig kan de gezonde maag heel wat aan en geeft wat meer drinken of eten geen aanleiding tot langdurig ongemak. Bij mensen met een sterk versnelde maaglediging geven artsen wel het advies om juist niet te drinken bij de maaltijd, omdat een stevige vaste voedselmassa nu eenmaal minder makkelijk uit de maag wordt geledigd.

Het drinken van een glas water vóór de maaltijd geeft direct al vulling van de maag en zou kunnen helpen om minder van een maaltijd te nuttigen, omdat je wat sneller verzadigd bent.

Al met al luidt het advies dus: Drinken bij de maaltijd? Ja, met mate en zeker niet te veel alcohol of koolzuurhoudende dranken.

Het antwoord werd gegeven door prof. dr. Ad Masclee, gastro-enteroloog, (maag-darm-leverarts), Academisch Ziekenhuis Maastricht

Limburgs Dagblad, 2 februari 2011, met dank aan Jan van Pelt