Overschuimers 10-2010

Overschuimers

Pol had nooit gedacht dat hij nog voordat de dementie zijn fatale invloed zal doen gelden, hij nog eens bij zijn volle verstand in een voetbalkantine zou komen.

Voetbal is immers niet zijn hobby zoals ieder weldenkend mens volkomen begrijpt, voetbal is voor de dommen. Zo spreekt Pol althans met enige regelmaat welwillend en pedagogisch tegen de kinderen van zijn vriendin, u begrijpt het, toegewijde voetballertjes die nog geloven in een carrière die het werk van Cruyff evenaart. De ware voetbalfans onder u zijn nu natuurlijk al afgehaakt en hebben het blad kwaad terzijde geworpen. Wie denkt die Pol de Schuimer wel dat hij is om een sport belachelijk te maken waaraan door miljoenen mensen meer waarde wordt toegekend dan het geloof in de Paus en zijn kompanen? Of er in het betaald voetbal meer geld omgaat dan in de Rooms Katholieke kerk durft Pol niet te zeggen maar dat er in beide instituten veel geld omgaat, is wel zeker. Beide instituten hebben nog meer gemeen trouwens, in alle kranten staat te lezen dat niet alleen de voetbalverenigingen geïnteresseerd zijn in de potentie van de jeugd maar dat de kerk hierin al jaren het voortouw neemt.

Maar goed, Pol kwam dus op de laatste clubavond in een voetbalkantine terecht want dat is de plaats waar de Roerstok voorlopig domicilie houdt. En, het moet worden gezegd, het viel niet tegen. Geen penetrante geur van met zweet gevulde voetbalschoenen, geen hompen klei op de vloer, geen schreeuwerige posters aan de muur van balkunstenaars als bijvoorbeeld Kluivert die prettig in weelde voortleeft na iemand te hebben doodgereden en een ander iemand verkracht.

Wel een tafelvoetbalspel maar dat is zelfs nog leuk voor mensen die verder niet zoveel op hebben met het gedoe op het echte veld. Pol herinnert zich nog met veel plezier de middagen in een regenachtig Bretagne in een kroeg waarin hele competities werden gespeeld met de plastic poppetjes aan metalen stangen. De behendigheid van de plaatselijke bevolking in dit spel was groot. Niet gek misschien, want verder was er natuurlijk geen moer te doen in zo’n dorp (al helemaal niet in de winter maar dat weet Pol niet uit eigen ervaring) dus oefening was er volop. Toch wonnen de Nederlanders nog regelmatig en dat had veel te maken met het bierabsorptievermogen wat bij de Hollanders aanmerkelijk hoger was dan bij de Fransen. Of beter gezegd Bretonnen, want het volkje wilde zich duidelijk onderscheiden van de rest van het land. Zelfs zo dat ze wel een eigen staat wilden vormen. Een staat gefundeerd op het vermogen om goed tafelvoetbal te spelen en het dragen van de Bretonse trui (wit met zwarte strepen of andersom?) lijkt Pol niet erg stevig maar vooruit dan maar.

De voetbalkantine bleek eigenlijk best een leuke plek voor amateur bierbrouwers. Voor sommigen is het verder fietsen maar voor Pol is het dichterbij dus ook daar is winst behaald. Verder was het ook wel leuk dat er alleen bier van eigen brouw aanwezig was. Niet dat Pol een lekkere St. Bernardus versmaadt maar bier van een brouwcollega heeft toch iets extra’s.

Best een goede greep dus van het bestuur om naar de voetbalkantine uit te wijken. Omdat het een Brabantse bierbrouwvereniging betreft was het ook goed, dat het hier een Rooms Katholieke Tilburgse Voetbal Vereniging betreft. Die hebben veel kleintjes om op te leiden, nu maar hopen dat de priesters dat aan de voetbalclub overlaten want hun bemoeienissen staan nu toch wel in een kwaad daglicht.

Voetbal is oorlog maar nog altijd beter dan een veldslag in het internaat.

Pol de Schuimer