Terug naar overzicht

Reisverslag Amerika

december 2008
Door: Huub Soemers

REISVERSLAG AMERIKA

USA here we come

Begin dit jaar besloten ondergetekende, Gerrie Hage en onze vrouwen Jolanda en Els samen op vakantie te gaan. De keus was snel gemaakt en wel de USA. Mensen die dat hoorden zeiden meteen: “Amerika, maar daar is alles goedkoop”! Nou reken maar van niet. Na onze reis kan ik je wel vertellen dat het prijspeil ongeveer gelijk is met dat van Nederland. Uitzonderingen zijn: benzine, uit eten, motelovernachtingen en merkspijkerbroeken. De rest is net zo duur als bij ons. Vooraf hadden Gerrie en Jolanda een mooie route door het zuidwesten van Amerika uitgestippeld die ons langs allerlei indrukwekkende landschappen in California, Nevada, Utah en Arizona voerde. Ook hadden zij via internet de vliegtuigtickets en de huurauto geregeld. Uiteraard zal ik jullie niet lastig vallen met onze hele reis maar me beperken tot het “bierige” gedeelte en wat hoogtepunten. Zoals jullie wel zullen begrijpen kwamen we “toevallig” langs een aantal Amerikaanse brouwerijen. Op maandag 20 oktober vertrokken wij vanaf Schiphol naar het “wilde westen”. Na een vliegeis van 10 uur met onze nationale luchtvaartmaatschappij kwamen we in San Francisco aan. Na de strenge controle bij de douane haalden we bij Alamo onze Amerikaanse “reissloep” op waar we alle bagage en Els haar rolstoel makkelijk in kwijt konden. Na in ons hotel te zijn ingecheckt gingen we onmiddellijk naar Fishermans Wharf om daar de zeehonden op Pier 39 te bekijken en van heerlijke gekookte krab te genieten. Hierna eindelijk naar bed.

 

Anchor Steam Brewery

De dag daarop was het al vroeg opstaan omdat we om 11.00 uur een afspraak hadden bij de Anchor Steam Brewery. De brouwerij is gevestigd in een voormalige koffiebranderij (gebouwd in 1937) op een heuvel met schitterend uitzicht op San Francisco. Bij aankomst stond er een immens grote vrachtwagen onder de bostel-silo om de afgewerkte bostel te laden.

Toen we even stonden te kijken hoe we het beste het pand met de rolstoel konden betreden, kwam er toevallig een van de medewerkers (Nils) aanlopen die ons spontaan mee naar binnen nam en ons via de goederenlift naar het proeflokaal bracht. Hierdoor was het ook voor Els mogelijk om de hele rondleiding mee te maken. Na door rondleider Andrew te zijn verwelkomd begon de tour in de schitterende brouwzaal. Hier kregen we uitleg over het brouwproces wat weinig verschilt van de wijze waarop in Europa bier wordt gebrouwen. De bekende temperaturen en rusttijden dus en voor al hun bieren gebruikte men een en dezelfde gistsoort. Wat wel opvallend is dat men veel Amerikaanse gerst en hop gebruikt. Vooral van dat laatste gebruikt men ondanks de absurd hoge prijzen erg veel, zowel bij het koken als bij de (na)vergisting. Hierdoor hebben al hun bieren een hoppig karakter en dan druk ik me nog voorzichtig uit! Dat geldt trouwens ook voor bijna al de andere Amerikaanse bieren die we tijdens onze reis mochten proeven. In de brouwzaal staat een uit Duitsland afkomstige brouwinstallatie bestaande uit een maischketel, kookketel en traditionele filterkuip.

 

Opvallend op de maischketel is een voormaisch-apparaat waarin de geschrote mout en het warme water met elkaar worden gemengd voordat het in de ketel stroomt. Na de uitleg in de brouwzaal liepen we via de gistkamer naar de hopkamer, waar het aroma ons al tegemoet kwam. Normaal mag men hier geen foto’s maken maar voor het verslag in ons clubblad maakte men graag een uitzondering. Zeker is dat men naast Cascade ook Northern-Brewer en Nugget hopbloemen gebruikt. Voor het zogenaamde drooghoppen lagen er speciale zakken klaar die tijdens het lageren aan het gistende bier worden toegevoegd. Hierna gingen we naar de gistkelders waar het jonge bier na ongeveer 2 dagen hoofdgisting in de gistkamer naar toe wordt gepompt. Daar vertelde Andrew dat het bier na een aantal weken lageren wordt vermengd met jong bier van enkele dagen oud en vervolgens wordt gebotteld. Gelukkig was men op het moment van ons bezoek bier aan het bottelen en zagen wij de flesjes kerstbier met grote snelheid langskomen. Dit kerstbier mochten we helaas niet proeven omdat het pas op 5 november op de markt wordt gebracht. Na afloop van de tour mochten we gelukkig wel al de andere bieren van Anchor Steam proeven en hier deed men bepaald niet lullig over! Het hele gamma aan bieren passeerde onze smaakpapillen. Ik zal jullie de details van alle soorten besparen maar al de bieren blonken uit in smaak en hop(aroma). Wie enige tijd geleden de Snake-Dog-Ale bij een ABT-café heeft geproefd weet precies wat ik bedoel. Tijdens het proeven van de bieren vertelde Andrew dat men naast de brouwerij ook nog een destilleerderij heeft waar men whisky stookt. Ook heeft men een wijngaard waar volgens de kenners uitstekende wijnen vandaan komen. Uiteraard niet bij de brouwerij maar op een andere locatie. Na de rondleiding kochten we nog T-shirts en namen afscheid van onze gastheer Andrew. Voor meer informatie over deze mooie brouwerij verwijs ik graag naar onderstaande link: http://www.anchorbrewing.com

 

Op naar het wilde westen

Na ons bezoek aan de schitterende stad San Francisco gingen we via een mooie kustweg langs de Stille Oceaan naar het zuiden. Hier zijn we de volgende dag in Monterey op “walvisjacht” gegaan, uiteraard zonder harpoen maar met de camera’s in de aanslag. Een onvergetelijke ervaring en een van de hoogtepunten van onze reis en ja hoor, we hebben de walvissen gezien! Na het diner vonden we in Monterey nog een gezellige Engelse pub waar ze 20 bieren van de tap hadden. Na een vluchtige studie kozen Gerrie en ik maar voor een Paulaner Weissbier, je bent ten slotte toch in Amerika nietwaar? Na 2 dagen Monterey reden we verder zuidwaarts tot we in de buurt van Cambria landinwaarts gingen. Voor we het wisten reden we door een gebied waar wel heel erg veel druivenstruiken langs de weg stonden. Ongemerkt waren we in een van de Californische wijnstreken terecht gekomen. Als het aan mij persoonlijk had gelegen hadden we wat gas bijgegeven maar onze reisleidster Jolanda wilde graag even stoppen om de wijngaard even te bekijken. Zoals de meesten van jullie wel weten ben ik geen echte wijnliefhebber en is het voor mij allemaal “zure zooi”. Nadat we een kijkje hadden genomen in de fabriek waar men op dat moment bezig was met het verwerken van de druiven, haalde Jolanda mij over om samen met haar een wijnproeverij te doen. Gerrie moest namelijk nog auto rijden vandaar de keuze op mijn persoon. Bij elk glas (gelukkig maar 4 bodempjes) vroeg de man hoe de wijn smaakte.

 

Dat ik de wijn erg geschikt vond om onze Senseo te ontkalken snapte hij gelukkig niet. Na dit avontuur reden we door naar ons hotel vlak bij het 1e nationaal park wat we de dag daarop zouden gaan bezoeken: Sequoia park. Dit park is vooral bekend door de Sequoiabomen die hier erg veel staan. Ook de allergrootse Sequoia ter wereld staat hier en wel de 85 meter hoge General Sherman. Uiteraard zagen we onderweg ook het nodige wild waaronder zwarte beren, herten en eekhoorns. Later die dag bezochten we ook nog Kings Canyon Park. Na een overnachting in Fresno bezochten we de dag erop Yosemite nationaal park wat vooral bekend staat om haar watervallen en rotspartijen met klinkende namen zoals: Half Dome en El Captain. Tegen de avond reden we via de Tiogapas (3100 meter) het park weer uit op weg naar onze overnachtingplaats in Mammoth Lakes. De dag erop reden we richting Death Valley, een gebied wat haar naam zeker eer aandoet. We besloten om in Panamint Springs de nacht door te brengen. Dit is een van de 3 mogelijkheden om in Death Valley te overnachten. Hier kwamen we erachter dat Amerika wel heel erg goedkoop is. Benzine normaal gesproken 2,50 dollar per gallon (3,8 liter) kost hier 4,52 dollar. Ook het hotel hanteerde Hilton-prijzen terwijl de kamers niet meer dan een halve ster verdiende. Het feit dat dit etablissement ruim 105 bieren op de kaart had staan maakte natuurlijk alles weer goed. Na het diner genoten we onder het genot van een Siera Nevada Pale Ale op de veranda van de ondergaande zon. Wat kan het leven dan toch mooi zijn!

 

Las Vegas

De volgende morgen reden we dwars door de vallei des doods naar Las Vegas. Hier kwamen we laat op de middag aan en besloten om 3 nachten in het beroemde Luxor-hotel te overnachten. Dit tegen bijna dezelfde prijs als het onderkomen in Death Valley maar nu wel met de nodige luxe en op de meest vreemde plaatsen fruitautomaten. Na een bezoek aan “de strip” waar we ons vergaapten aan alle mooie hotels met al hun spectaculaire shows gingen we vroeg naar bed omdat we de dag erop al vroeg moesten opstaan i.v.m. onze helikoptervlucht door de Grand Canyon. Zowel letterlijk als figuurlijk een hoogtepunt van onze reis! De volgende dag had weer een “bierig” karakter.

Via een goede vriend die een paar dagen voor ons naar de States was vertrokken kreeg ik een sms-je dat er in Las Vegas sinds 2004 een Hofbrauhaus is gevestigd. Uiteraard gingen we op zoek en vonden het pand ergens ver weg van de drukte van Las Vegas tegenover het Hard Rock Hotel. Bij binnenkomst bleek dat men erg haar best had gedaan om het originele Hofbrauhaus in München te kopiëren. Bijna alles is hetzelfde als in München: Obazter, Bratwurst, Schnitzel en Oktoberfest-bier sieren de menukaart, maar ook hier kwamen we er weer achter dat Amerika echt goedkoop is: 13,50 dollar voor een biertje! Uiteraard weerhield dit ons er niet van om een paar heerlijke Weissbieren te drinken. Kijk ook even op de site: http://www.hofbrauhauslasvegas.com

 Na ook nog wat te hebben gegeten namen we de taxi naar downtown Las Vegas om daar Freemontstreet te gaan bekijken. Hier is het in 1931 allemaal begonnen nog ver voordat de casino’s aan “de strip” bestonden. In 1995 heeft men Freemontstreet helemaal overkapt met een dakconstructie waarin een paar miljoen lichtjes zijn verwerkt. In 2005 is de Freemont Experience gemoderniseerd, totale kosten ruim 70 miljoen dollar. Elke avond worden er op het bijna 500 meter lange videoscherm geweldige lichtshows vertoond, ondersteunt door 550.000 watt muziek die uit meer dan 200 boxen knalt. Na de Freemont Experience liepen we via een “linke” buurt naar de Stratosfeertoren. Vanaf deze 356 meter hoge toren hadden we voor het laatst een schitterend uitzicht over Las Vegas by night. De volgende dag (Halloween) zouden we immers weer verder gaan.

 

Indrukwekkende natuur

De volgende dagen zouden in het teken staan van Zion, Bryce, Capitol Reef, Glenn Canyon en Natural Bridges national parks. Het ene park is nog mooier dan het andere. Vooral Bryce maakte op ons allemaal de meeste indruk. Na een overnachting in het drooggelegde plaatsje Blanding (helaas nergens bier te krijgen) gingen we op “Electionday” verder naar Monument Valley, bekend van de vele westerns die daar zijn opgenomen. Onderweg kwamen we een groepje indianen tegen die duidelijk lieten merken dat ze op Obama hadden gestemd. Wij hebben er die dag weinig van gemerkt dat Amerika naar de stembus ging om een nieuwe president te kiezen. Ook in de USA maakt de media er een tv-spektakel van maar bij de bevolking leeft het nauwelijks, ongeveer net zoals in Nederland. Opvallend was ook dat onderweg de meeste mensen die wij ontmoeten voor John McCain waren! Tegen de avond waren we bij de zuidkant van de Grand Canyon aangekomen. Hier genoten we op de valreep nog van een schitterende zonsondergang. Na ons diner bleek bij aankomst in ons hotel Amerika een nieuwe (zwarte) president te hebben. Hopelijk maakt hij allemaal waar wat hij zijn kiezers heeft beloofd, of is dit ook hetzelfde als bij ons in Nederland? De day after maakte we een tocht langs de Grand Canyon en keken onze ogen uit op de verschillende uitkijkplaatsen. Hierna reden we naar het leuke plaatsje Sedona waar we ook weer “toevallig” een microbrouwerij tegenkwamen.

 

De Oak Creek Brewery

Bij de Oak Creek Brewery aangekomen bleek deze nog gesloten te zijn. Nadat we hem verteld hadden dat wij thuisbrouwers waren en helemaal uit Nederland kwamen, deed Head-Brewer Jim Strelau de deur voor ons open en liet trots zijn brouwerij aan ons zien. Dat Jim een verdienstelijke brouwer is blijkt wel uit het feit dat zijn bieren al menigmaal een prijs wisten te winnen op Amerikaanse bierfestivals. Gouden medailles waren er o.a. voor Oak Creek Lager, Nut Brown Ale, Hefeweizen en Pale Ale. Nadat wij de brouwerij hadden bekeken mochten we nog een oktoberfestbier en Pale Ale proeven. Nadat we nog een mooi T-shirt hadden gekocht bedankten we Jim en namen afscheid om onze reis te vervolgen. Voor meer informatie over deze kleine brouwerij zie: http://www.oakcreekbrew.com 

Het einde van onze reis kwam al langzaam in zicht en we reden verder zuidwaarts richting Mexicaanse grens. In het plaatsje Brawley bezochten we een echte rodeo.

 

San Diego

De volgende dag reden we vlak langs de Mexicaanse grens naar San Diego. Ook hier weer volop microbrouwerijen! De eerste avond hebben we een bezoek gebracht aan de Rock Bottom Brewery, een brouwerij in het “Gaslamp Quarter” district met schitterende bieren zoals: Pelican Light (Kölsch), Regatta Red (red ale), Mahoney’s IPA (Indian Pale Ale) en Full Tilt Stout (Imperial Stout). De dag erop hebben we de hele dag een bezoek aan Seaworld gebracht. Weinig op biergebied te beleven maar erg indrukwekkend hoe men deze dieren iets kan leren en ook een onvergetelijke dag. Voor de afwisseling ‘s avonds maar weer bij een microbrouwerij gaan eten.

 

Dit keer viel de keus op Gordon Biersch Brewery, een brouwerij met duidelijk Germaanse invloeden. Ook de bieren van Gordon Biersch Brewery hebben op de diverse Amerikaanse bierfestivals al menigmaal een gouden medaille gewonnen. Op onze een na laatste dag in San Diego brachten we o.a. een bezoek aan de USS Midway, een echt vliegdekschip wat nog in de 1e golfoorlog dienst heeft gedaan. ‘s Avonds weer eten bij een brouwerij en wel bij Karl Strauss Brewery. Ook hier bieren met klinkende namen als: Stargazer IPA, Red Trolley Ale, Windansea Wheat Hefeweizen en Woodie Gold Pilsener. De laatste avond uiteraard weer naar een brewpub want eten moet je tenslotte toch. Dit keer viel de keus op Pacific Beach Ale House Brewery die duidelijk uit een Belgisch vaatje tapte. Hier genoten we o.a. van een White-Wash wheat bier, een witbier met koriander en sinaasappelschillen. Ook hadden ze een echte (Tourmaline) tripel van maar liefst 8,1 %. Net zoals bij de andere brouwerijen was ook hier het eten weer fantastisch. Wil je nog meer informatie over de stad San Diego en haar brouwerijen, surf dan naar: http://www.sandiegobrewersguild.org 

Omdat we de volgende dag nog naar Los Angeles moeten rijden maakten we het maar niet te laat en gingen na het diner weer terug naar ons hotel. De dag erop vertrokken we om 17.30 uur plaatselijke tijd vanaf het vliegveld van Los Angeles naar Nederland. Hier kwamen de dag erop ‘s middags om 13.30 uur aan. ‘s Avonds is de maandelijkse clubavond van De Roerstok maar die heb ik door de opkomende jetlag maar aan mij voorbij laten gaan. Ze hebben daar toch geen Amerikaanse bieren!

Huub Soemers

Terug naar overzicht