Terug naar overzicht

Overschuimers 05-2010

mei 2010

Overschuimers

 

En jawel, eindelijk de eerste echte lentedag, er waren natuurlijk wel een paar aardige momenten geweest maar zondag 18 april was het naar de mening van Pol pas echt raak. En niet zo’n beetje, wakker geworden in een hotel in Weert opende Pol de ramen en keek uit over groene golfvelden, badend in een weldadig zonnetje. Er zijn beslist slechtere manieren om de verjaardag van je vriendin te vieren. Dat alle golfers in een poloshirt aantraden nemen we dan maar op de koop toe, iedere sport lijkt zijn eigen uniform te hebben en dat van de golfers zal ook wel niet het goedkoopste zijn.

Een ferme wandeling door de bosrijke omgeving deed vergeten dat het hardlopen na de marathon van de week ervoor nog even niet mogelijk was. Ergens in de rechterlies deed een spier of zenuw iets wel of niet, hoe het ook zij, hardlopen was even totaal niet mogelijk. Gewoon wandelen was geen probleem maar iedere poging om even een paar passen te versnellen werd ogenblikkelijk afgestraft met een onwillig been dat plotseling een geheel eigen leven leek te leiden. Een beetje zoals de gist in het bier soms ook geheel zijn eigen weg lijkt te kiezen. Ook daar is het wel eens hollen of stilstaan. Dan valt de gist stil maar soms gaat hij ook als een speer en is het in een paar dagen uitgegist.

In de brouwerij van Pol was trouwens ook al weer een lange tijd weinig leven te bekennen. Van brouwen kwam het niet erg, de combinatie met hardlopen leek altijd wel te kunnen maar dit keer lukte het niet zo goed. Dat is toch wel erg, als je vrienden die gewend zijn een lekker eigen gebrouwen bier bij je te drinken de hond in de pot vinden. Bij wijze van spreken dan want de hond is dood, althans 1 van de 2 honden die Pol altijd begeleidden bij het hardlopen. Na 14 jaar zeer trouwe dienst moest de geliefde poedel Arie het door een tumor aangetaste lijf verlaten, zijn medehond achterlatend in diepe rouw (en de baas eigenlijk ook). Misschien is het een speling van het lot, dat de baas nu even niet kan lopen, dan moet hij maar even stilstaan bij het gemis van zijn trouwe loopmakker die in zijn leven meer kilometers heeft gelopen dan de meeste andere honden.

Zoals dat meestal gaat, verdriet en geluk liggen dicht bij elkaar, niet alleen in het leven van Pol natuurlijk, zo gaat het met de meeste mensen en dan mag Pol nog helemaal niet klagen. Hij is al heel blij, dat hij niet een vliegreisje had geboekt, dat zou mooi mislopen met al die IJslandse vulkanische as die de wereld overwaait. Dan is het wel fijn dat je gewoon een reisje naar Weert hebt geboekt, die 65 kilometer zouden desnoods nog op de fiets kunnen.

Met die vulkanische as moet toch ook iets leuks te doen zijn? Misschien leidt het wel tot een goed uitpakkende spontane vergisting die een bier oplevert dat als een vulkaan in de mond ontploft. De vulkano special, van heftige vergisting, IJslands mos gratis bijgeleverd.

 

Pol de Schuimer

Terug naar overzicht